More?

Net als MacDonalds laten we doorgaans de Subway fastfood restaurantjes links liggen. Wij houden van family dinings waar paps in de keuken staat en moeders langs de tafeltjes het breakfast met een “Hi, you guys” uitdeelt. Soms kun je  niet anders en moet je een keer die sfeerloze,  plastic vreetruimte van Subway binnen. We waren snel aan de beurt en Annelies bestelde een mixed salad naar eigen keuze. Een 10-tal bakken met vers groenvoer vormden het keuzepalet en de jongeman achter de balie verzamelde alle soorten voor haar in een grote bak, steeds vragend: “More?” En Annelies wilde best wel more. Iedere bak had intussen zijn beurt gehad maar de bediende bleef mechanisch “More?” vragen. Tijdens de tweede ronde kreeg ik toch het gevoel dat er iets niet klopte. De hoeveelheid vegavoer rees namelijk de pan uit en het “more?” bleef zich herhalen. Annelies stopte gelukkig dit vulproces en de knaap begon met een kromme slicer de berg bladvoer te vermalen. Een koe had het  niet beter kunnen doen. De gezonde massa werd met enige kracht in een diep bord met deksel gepropt. Bladresten staken er overal uit. Het gestuntel werd intussen gadegeslagen door een oudere collega, die deze op hol geslagen lopende band aanzag. Zij fluisterde hem hoorbaar toe: “This is more than double…”. Het werd ons duidelijk dat deze arme beginneling behoorlijk minder begaafd was en een eerste stage plek vervulde. Echter: De wereld is hard, vol met hoeveelheden en communicatie. Wij konden met moeite samen de bult salade verwerken. Gelukkig heeft men bij Subway ook bordenwassers nodig.