Al dagen rollen we langzaam over de stille tweebaanswegen van Montana. De naam van deze tegen Canada aangelegen staat doet anders vermoeden, maar over honderden kilometers strekken zich lang golvende grasvlakten uit. Zwarte koeien met kalveren zwerven daar in dunne kudden en grazen hun pens vol. Behalve langs de weg is er nergens afrastering. Hoe houden die farmers hun vee bij elkaar, vroegen we ons af?
Zo'n 10 km voordat we bij een local bar onze hashbrowns, eggs en coffee refills namen, werden we plotseling belaagd door vele muggen. Muggen? Onze eerste 2000 km hadden we er misschien maar één gezien...
Alras werden het dichte zwermen en aangezien we in korte mouwen en korte broeken reden, was er genoeg te steken. Onduidelijk waarom we er middenin zaten. Landschap en omstandigheden veranderden niet. Wel de temperatuur. Die zou die dag oplopen tot 31 gr. C.
We vluchtten de bar in en bestelden ons tweede ontbijt. Twee farmers vielen ook binnen en één van hen, onze beladen fietsen gezien hebbend, opende direct met: "Quite a challenge to cycle here and face the mosquito's." Hij was daar geboren en wist waarover hij het had.
Wederom op de fiets bleken hele wolken in staat om ons bij te houden. Achter op de fietstassen en op onze ruggen liftten tientallen mee in de slipstream. Tevens staken ze dwars door onze dunne bovenkleding heen. Remedie: jassen en lange broeken aan. En dat bij stijgende temperaturen in brandende zon..
Het ergste was de hellingen op. Dan was onze snelheid heel laag, zweetten we het meest, konden we het minst om ons heen slaan en waaiden de ettertjes niet van ons af.
Hoe danook, na enige tientallen km's nam hun aantal af en het leek er op dat we nu uit "mosquito country" ontsnapt waren.
Zo'n 10 km voordat we bij een local bar onze hashbrowns, eggs en coffee refills namen, werden we plotseling belaagd door vele muggen. Muggen? Onze eerste 2000 km hadden we er misschien maar één gezien...
Alras werden het dichte zwermen en aangezien we in korte mouwen en korte broeken reden, was er genoeg te steken. Onduidelijk waarom we er middenin zaten. Landschap en omstandigheden veranderden niet. Wel de temperatuur. Die zou die dag oplopen tot 31 gr. C.
We vluchtten de bar in en bestelden ons tweede ontbijt. Twee farmers vielen ook binnen en één van hen, onze beladen fietsen gezien hebbend, opende direct met: "Quite a challenge to cycle here and face the mosquito's." Hij was daar geboren en wist waarover hij het had.
Wederom op de fiets bleken hele wolken in staat om ons bij te houden. Achter op de fietstassen en op onze ruggen liftten tientallen mee in de slipstream. Tevens staken ze dwars door onze dunne bovenkleding heen. Remedie: jassen en lange broeken aan. En dat bij stijgende temperaturen in brandende zon..
Het ergste was de hellingen op. Dan was onze snelheid heel laag, zweetten we het meest, konden we het minst om ons heen slaan en waaiden de ettertjes niet van ons af.
Hoe danook, na enige tientallen km's nam hun aantal af en het leek er op dat we nu uit "mosquito country" ontsnapt waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten