Fikkie stoken

Fikkie stoken is  een eeuwenoud kwajongenswerk dat doorgaans door onze wijkagent werd getorpedeerd.

Hier màg het in de State Parks.

We streken neer in Colonial Creek campground op 2000 ft aan het Diablo meer, onze startpositie voor de volgende dag om de Washington en Rainy Pass te pakken met 5477 ft.
De borden met regulations meldden dat hout sprokkelen niet was toegestaan. Die beperking speelde echter geen rol, want Amerikanen willen toch stóken en het barst van de bossen in de Rockies.
Niet verrassend dus dat de houtvuurblokken  klaar lagen op de parking.
Ik speelde weer heerlijk mijn jeugd en sleepte enthousiast het gratis hout aan.

Tussen steile bergwanden door volgden we eerder die dag de 20.

Vandaag niet zo ver. We moesten morgen in één keer deze stevige passen over om het dorpje Mazama te bereiken waar één winkeltje was.
De tent stond en aangezien onze watervoorraad beperkt was, kookten we het water uit het heldere meer eerst goed door.
Intussen pestten de chipmunks (grondeekhoorns) ons van alle kanten. Waar mensen zijn, is wat te halen, wisten de slimmeriken. Zodra wij ons omdraaiden, zaten die kleine ettertjes op onze tafel tussen de havermout, pasta en doken in de tassen.

 Herten zijn zó tam, dat ze zelf naar je toekomen en uit de hand eten.

Kan het romantischer? Kamperen op een hooggelegen meer, alleen wij tweeën, avondzonnetje op de bergtoppen, een fles wijn bij een gloeiend houtvuur.

Enige nadeel:  onze tent en kleren stonken als waren we op een palingrokerij…