Warm onthaal

Zo'n 6 miles voor Glacier National Park ligt het dorpje Hungry Horse. We meanderden al zo'n 10 miles over de smalle tweebaansweg naar de West entrance van deze "Crown of the Continent" toen deze kleine nederzetting opriep tot een koffiepauze. Het rode neonwoord "OPEN" van de eerste bar trok ons aan en we stapten af voor de porch.
Daar hing een vijftal mannen rond, ieder een groot glas of beker torsend.
Met luid gelach en commentaar werden we begroet. De vrolijke alcoholsfeer zat er al duidelijk in om elf uur in de ochtend en wij bleken welkome gasten.
Wat willen jullie drinken? riep de luidste van het lallende gezelschap. Koffie was niet helemaal de bedoeling volgens de drinkebroers, maar we kregen hem wel.
Rondje van de zaak.
Binnen een minuut duwde men ons twee dampende large bekers in de handen en werden we uitgemolken over onze vreemde fietsmissie.
Alhoewel men een reis als de onze "insane" en "idiot" vond, sprak er toch respect uit hun woorden.
De nogal smoezelige vrienden vermaakten zich prima met ons. "We made their day !"en zij de onze.
Nog even op de groepsfoto en de gehavende, bruine gebitten ontblootten zich voor de smile.

Of we misschien nog wat "pot" wilden roken, of nog een alcoholische thee wilden drinken, of een exemplaar uit een doosje met witte pillen meesnoepten.
 Nee, nu even niet, bedankte ik netjes.
We moesten weer verder en met enthousiast geschreeuw begeleidde men onze opstap.